در صورتی که هموروئید فرد در مرحلهی خونریزی و درد مداوم قرار داشته باشد، پزشک متخصص هموروئید ترجیح میدهد قبل از اقدام به هر روش تهاجمی درمانی ابتدا روشهای غیر جراحی را که کمترین میزان آسیب و عوارض را برای بیمار خواهند داشت را امتحان کنند. این درمانهای غیر جراحی کم تهاجم معمولاً در مطب پزشک متخصص بواسیر و بدون نیاز به بیهوشی عمومی فرد و به صورت سرپایی انجام میشوند. برای بیمار هزینه کمتری نسبت به سایر روشهای جراحی خواهند داشت و البته در بیشتر موارد مؤثر و کارآمد هستند. این روشها شامل: بستن باند لاستیکی (رابربند) دکتر متخصص بواسیر با قرار دادن یک یا دو باند لاستیکی حلقه مانند در اطراف یک توده هموروئیدی و قطع گردش خون آن به از بین رفتن بافت آسیب دیده طی یک هفته کمک میکند. این روش برای بسیاری از مردم مؤثر است. وجود باندها میتواند برای فرد ناراحتکننده باشد و حتی ممکن است پس از دو الی سه روز از استفاده شروع به خونریزی کنند اما به ندرت تشدید میشود. عوارض جانبی جدی این روش بسیار محدود و بعید است. تزریق (اسکلروتراپی) در روش تزریق پزشک متخصص هموروئید با تزریق یک محلول شیمیایی به تودهی هموروئیدی ایجاد شده آن را کوچک میکند. درحالیکه تزریق میتواند درد و عارضهی کمتری نسبت به روش باند کشی داشته باشد اما ممکن است به اندازه آن مؤثر نباشد. انعقاد (مادون قرمز، لیزر و یا دو قطبی) تکنیکهای انعقادی همراه با استفاده از لیزر، نور مادون قرمز یا گرما میتوانند باعث تغییر سایز توده بواسیری ایجاد شده شوند به صورتیکه تودهی برآمده در بواسیر داخلی چروک و کوچک شود. همچنین با این کار به کاهش یا قطع خونریزی آن کمک میکند.
با وجود اینکه روشهای انعقادی عارضه و ناراحتی کمتری برای بیمار نسبت به سایر روشهای غیر تهاجمی ایجاد میکند اما، هموروئید در این روش میتواند نسبت به روش باند لاستیکی با احتمال بیشتری در آینده عود کند و برای فرد تکرار شود. در نهایت پزشک زمانی تصمیم به جراحی بواسیر فرد میگیرد که یا هموروئید فرد در مرحلهی پیشرفته و همراه با ترمبوز باشد یا اینکه به درمانهای غیر جراحی مقاوم بوده و پاسخ درمانی ایدهآل را نداده باشد. یک پزشک معتبر بهترین درمان را با توجه نوع و شدت بیماری هموروئید فرد انتخاب میکند. بهترین درمان، درمانی است که علاوه بر ایجاد عوارض جانبی و مشکلات کمتر بعد از بتواند به بهترین شکل ممکن علایم علایم بیماری فرد را از بین ببرد و کمتر عود کند. از طرفی برای بیمار کمهزینه و مقرون به صرفه باشد. متأسفانه هیچیک از روشهای درمانی تمام شرایط ایدهآل را با هم ندارند اما پزشک متخصص بواسیر حداقل میتواند با تشخیص صحیح برای اولین بار کارآمدترین روش را برای فرد انتخاب کند و از امتحان کردن روشهای مختلف درمانی در فرد بپرهیزد.
با چند راهکار سادهی خانگی و تغییر در تغذیه و سبک زندگی خود میتوان از ابتلا به بیماری هموروئید پیشگیری یا در صورت ابتلا از پیشرفت آن جلوگیری کرد. بنابراین الگوهای رفتاری مناسب کنترل و درمان بواسیر یا هموروئید شامل:
پرهیز از مصرف سیگار و الکل؛
پرهیز از به تأخیر انداختن اجابت مزاج و پاسخگویی سریع به حس دفع مدفوع به منظور جلوگیری از خشک و فشرده شدن مدفوع؛
پیادهروی و ورزشهای سبک هوازی حداقل ۲۰ دقیقه روزانه با کاهش وزن اضافی و پیشگیری از تنبلی اندامهای داخلی بدن و حرکت سریعتر دستگاه گوارش و جلوگیری از یبوست؛
پرهیز از چمباتمه نشستن به خصوص در هنگام استفاده از توالت ایرانی به دلیل فشار زیاد وارد بر راست روده و عضلات اطراف آن؛
کنترل استرس و فشار روانی با ورزشهای یوگا و مدیتیشن برای جلوگیری از یبوست؛
تغییر وضعیت دادن از حالت نشسته به ایستاده و ایستاده به راه رفتن در فواصل معین در جهت کاهش فشار بر عروق ناحیهی کف لگن؛
رسیدن به وزن ایدهآل؛
پوشیدن لباسهای راحت و آزاد؛
پرهیز از زور زدن هنگام دفع مدفوع (اگر نیاز به زور برای دفع مدفوع خود دارید بدن شک از یبوست رنج میبرید و بهتر است به جای اعمال زور و آسیب به عضلات کف لگن،یبوست خود را درمان کنید.).
از طرفی درمانهای خانگی میتوانند در درجهی اول و در مراحل ابتدایی بیماری بسیار مفید و کارساز باشند که عبارت اند از:
مصرف مواد غذایی حاوی فیبر: مواد غذایی پرفیبر علاوه بر تضمین سلامت دستگاه گوارش و رودهها، میتواند با نرم و حجیم کردن مدفوع به هضم آسان آن و حرکات رودهای سریعتر کمک کند مانند:
غلات: برنج، ذرت، گندم و به خصوص جو (به جای غلات تصفیه شده مانند برنج و آرد سفید)
مصرف مایعات کافی روزانه حداقل ۸ لیوان برای مرطوب نگه داشتن مدفوع آمادهی دفع
مصرف شلکنندههای گیاهی مانند برگه آلو و زردآلو، لواشک، روغن زیتون و خاکشیر
مصرف غذاهای غنی از پروبیوتیک مانند ماست، پنیر تخمیری، کلم ترش یا مکمل پروبیوتیک برای ایجاد تعادل باکتریهای روده و جلوگیری از یبوست
پرهیز از مصرف مواد غذایی حاوی کافئین مانند چای
پرهیز از مصرف غذاهای آماده و شور مانند خیارشور؛
پرهیز از مواد غذایی پر ادویه و تند مانند انواع سسها به ویژه خردل
پرهیز از مصرف بیرویه شکر و انواع کیکها و شیرینیها
نشستن در وان حاوی آب گرم به مدت ده دقیقه دو الی سه بار در روز برای تسکین درد، خارش و التهاب مقعد؛
استفاده از پنبه یا دستمال آغشته به سرکهی سیب بر روی مقعد و تکرار چند بار در روز آن به سبب کاهش خارش و درد بواسیر یا هموروئید
استفاده از خاصیت شفابخشی و التیامی آلوئه ورا بر روی مقعد برای کاهش درد و التهاب ناشی از بواسیر یا هموروئید
استفاده از پنبه آغشته به ترکیب روغن درخت چای، روغن کرچک یا روغن بادام شیرین بر روی موضع آسیبدیده
استفاده مستقیم روغن نارگیل بر روی بواسیر یا هموروئید و سپس تکرار آن بعد از هر بار شستوشو مؤثر در فروکش علایم آزاردهنده و بهبود سریعتر آن
استفاده از یخ برای التیام درد و خارش ناحیهی ملتهب مقعد همراه با انقباض عروق خونی و کوچک کردن تورم توده
اگر شما با رعایت نکات و اصول گفته شده تغییری در بواسیر یا هموروئید خود احساس نکردید و علایم بهبود نیافت، باید روشهای درمانی را نیز در کنار این موارد با نظر پزشک معالج خود به کار گیرید.
درمان خانگی کیست مویی یا سینوس پیلونیدال کاهندهی التهاب و عفونت
با وجود اینکه هیچ درمان قطعی جزء عمل جراحی برای رفع کیست مویی یا سینوس پیلونیدال وجود ندارد اما در مواقع بروز کیستهای مویی خفیف و عفونی میتوان با انجام انواع درمانهای خانگی کاهندهی التهاب و عفونت عمل جراحی آن را تا زمان آمادگی جسمی و روحی فرد به تعویق انداخت. انواع درمانهای خانگی کیست مویی یا سینوس پیلونیدال که جنبهی حمایتی برای کاهش اندازه و عفونت آن دارند شامل:
روغن درخت چای: روغن درخت چای درمان خانگی اصلی حمایتی کیست پیلونیدال است که به سبب داشتن اثر ضد باکتری، ضد قارچی و ضد التهابی به طور قابل توجهی عفونت را درمان و کنترل میکند. علاوه بر این، زمانیکه این روغن عمیقاً وارد پوست آسیب دیدهی فرد میشود، میتواند سرعت روند بهبودی را افزایش دهد. برای استفاده از این روغن ابتدا باید مقداری آب به آن اضافه نمود و سپس به مدت ۱۰ دقیقه آن را بر مناطق آسیب دیده مالید و نگه داشت. سپس محل را با آب گرم شسته و خشک نمود. برای افزایش اثردهی آن لازم است که این کار سه بار در روز تکرار شود؛
روغن کرچک: روغن کرچک یکی دیگر از داروهای خانگی مفید برای کیست پیلونیدال است که به دلیل خاصیت قوی ترکیبات خود در برطرف نمودن التهاب و تسکین درد میتواند در تسریع روند بهبودی کیست مویی مفید باشد. برای استفاده از آن میتوان از یک گلوله پنبهای آغشته به روغن کرچک بر روی مناطق آلوده استفاده کرد و آن را بر روی کیست پیلونیدال باندپیچی نمود. تکرار این پانسمان سه بار در روز و هر بار با پنبه و باند تمیز جدید لازم است؛
سیر: سیر به عنوان یک درمان خانگی کیست مویی بسیار مؤثر در تمام سنین استفاده میشود. با توجه به شباهت آن به آنتیبیوتیک و خواص ضد قارچیای که دارد میتواند یک درمان حمایتی ایمن برای مبارزه با عفونتها باشد. ابتدا باید سیر را له نموده و آن را همانند یک پماد خانگی بر روی محل آسیب دیده مالید و با گاز و باند بست و پس از گذشت چند دقیقه آن را شست. انجام یک بار در روز آن برای چند روز کافی است تا اثر معجزهآسای خود را بروز دهد. در صورتی که پوست فرد به سیر حساسیت نشان داد باید این درمان را متوقف کرد. از طرفی فرد مجاز به باقی گذاشتن سیر بر روی پوست به مدت بیش از ده دقیقه نیست؛
زردچوبه: زردچوبه در از بین بردن کامل التهاب و درد بسیار کاربرد دارد. همچنین دارای خواصی است که به درمان عفونت و پیشگیری از آن کمک میکند و باعث یک احساس راحتی در محل آسیبدیده بدن میشود. با اضافه کردن ۱ قاشق چای خوری پودر زردچوبه به آب یک ماده خمیری به دست آورده و آن را بر روی کیست مالیده تا خشک شود. سپس خمیر را با آب گرم از محل سینوس پیلونیدال شسته و این کار را دو بار در روز انجام میدهید. البته به جای آب میتوان از شیر برای تهیهی خمیر زردچوبه استفاده نمود؛
آلوئه ورا: آلوئهورا میتواند یک درمان خانگی قدرتمند به منظورتسریع روند بهبودی و همچنین کاهش درد و تورم کیست پیلونیدال باشد. عوامل ضد التهابی و ضد باکتریایی یافت شده در این گیاه نشان داده که برای کاهش ناراحتی و افزایش روند درمان کیست مویی مؤثر باشد. برای استفاده از آن بهتر است ژل استخراج شده از گیاه را به صورت مستقیم بر روی کیست مویی مالید و پس از گذشت بیست دقیقه آن را با آب گرم شست و خشک نمود. این کار باید چهار بار در روز انجام شود. البته در روش دیگری نیز میتوان یک گلوله پنبهای را به ژل آلوئهورای خام آغشته نمود و پس از پنج دقیقه آن را بر روی پوست عفونی به مدت سی دقیقه مالید. پس از گذشت دو ساعت امکان تکرار این کار وجود دارد. انجام این درمان تا یک هفته لازم است؛
عسل: به طور کلی عسل به عنوان یک غذای سالم حاوی مواد ضد التهابی شناخته شده است. به علاوه، خواص ضدعفونیکنندگی آن می تواند علائم کیست پیلونیدال را سریعتر کاهش دهد. مالیدن عسل خالص بر روی کیست عفونی پیلونیدال میتواند سموم آن را برطرف کند. همچنین نوشیدن مخلوط یک قاشق چایخوری عسل با یک فنجان آب گرم بسیار مفید است؛
نمک: شاید کمی تعجبآور باشد که نمک نیز دارای جایگاهی در درمانهای خانگی دارد. نمک میتواند به عنوان یکی از داروهای خانگی مؤثر کیست پیلونیدال مورد استفاده قرار گیرد. نمک دارای خواص درمانی متعددی در کمک به از بین بردن مایع بیش از حدی است که در لایههای پوست ذخیره شده است. علاوه بر این، نمک به کاهش التهاب مرتبط با کیست پیلونیدال کمک میکند. برای درمان کیست مویی فرد میتواند از یک وان آرامشبخش و گرم پر شده از آب نمک یا آبگرم های شور طبیعی استفاده کند؛
چای کیسهای سیاه: کیسههای چای سیاه در میان داروهای خانگی کیست پیلونیدال بسیار عالی هستند. عامل اسیدی موجود در چای سیاه میتواند از بدتر شدن و التهاب کیست جلوگیری نموده و به سهولت درمان عفونت به طور مؤثر کمک کند. ابتدا باید یک چای کیسهای را به مدت پنج دقیقه در آب گرم گذاشته و سپس آن را به مدت ده دقیقه بر روی منطقهی آلوده قرار داد. تکرار این کار چند بار در روز مفید است؛
سرکهی سیب: کیست یا جوش ملتهب هر دو به سادگی و به طور طبیعی با سرکه سیب قابل رفع هستند. به سبب اسید طبیعی این سرکه سطح pH پوست تعدیل و سموم ناشی از کیست پیلونیدال رفع میگردد. برای استفاده باید یک گلوله پنبهای را به سرکهی سیب آغشته نموده و به مناطق آلودهی پوست مالید. شستوشوی کیست مویی با سرکهی سیب بدین صورت دو مرتبه در روز لازم است؛
کمپرس گرم: استفاده از کمپرس گرم میتواند درد شدید کیست مویی را تسکین دهد. کمپرس گرم علاوه بر کمک به تخلیه چرک و مایع منجر به تسریع بهبودی میشود. با این حال باید در نظر داشت که کمپرس گرم در جلوگیری از گسترش کیست پیلونیدال اثری ندارد. برای این کار بهتر است یک پارچه تمیز را در آب داغ فرو برده و آب آن را کاملاً گرفته و بر رو منطقه آلوده به مدت چند دقیقه قرار داد و برای مشاهده اثر آن این روند را تا ۴ بار در روز تکرار کرد؛
موم: موم مادهای است که به سبب سرشار بودن از ویتامین A، مادهای که نقش به سزایی در بهبود عفونت دارد میتواند در روند بهبودی کیست مویی مفید واقع شود. این ویتامین خطر ابتلا به عفونت را کاهش میدهد و همچنین منجر به ترمیم بافت آسیب دیده شود. برای استفاده لازم است ابتدا موم را ذوب نموده و در مرحلهای که چسبناک شد بر روی محل آسیب دیده قرار داد؛
شنبلیله: شنبلیله به سبب شهرت خود در پیشگیری از التهاب به عنوان یک داروی مؤثر به سایر نقاط جهان معرفی شده است. بنابراین این ماده میتواند یکی از بهترین داروهای خانگی کیست پیلونیدال باشد. علاوه بر این در صورت دسترسی به دانهی شنبلیله بهتر است آن را در آب جوشانده و پس از خنک شدن چند بار در روز مصرف نمود؛
ید: از آنجایی که کیست مویی دارای درد شدید و طاقت فرسایی است، ید میتواند یک داروی خانگی مناسب برای کنترل درد و علایم دیگر آن باشد. با استفاده از یک گلولهی پنبهای آغشته به این ماده میتواند کیست مویی را فشرده و با باند برای چند ساعت بست. این کار را میتوان تا چند بار در روز تکرار کرد؛
هیدرات آهک: یکی از مزایای شناخته شده هیدرات آهک محدود کردن التهاب است. این ماده مانند شنبلیله، در کشور هند بسیار محبوب است. مردم اغلب از این ماده برای از بین بردن درد ناشی از نیش زنبور عسل استفاده میکنند. اعتقاد بر این است هیدرات آهک در بهبود عفونت های پوستی مفید است. در واقع، هیدرات آهک میتواند به عنوان یک درمان خانگی مناسب برای کیست پیلونیدال به کار گرفته شود. معمولاً ترکیب این ماده با آب را به صورت یک پماد با کمک یک پارچه برای چند دقیقه و دو بار در روز بر روی کیست مویی قرار میدهند. علاوه بر این، پودر هیدرات آهک را می توان با زردچوبه ترکیب کرده و بر روی کیست مالیده و سپس با آب شست؛
چریش: بسیاری از داروهای خانگی مورد استفاده در درمان حمایتی کیست مویی از هند آمده است. چریش یک از آنهاست. از آنجایی که چریش دارای خواص ضد باکتری و ضدعفونیکنندگی قوی است میتواند دارای اثرات محافظتی در برابر عفونت باشد. برگ چریش را می توان در حدود ۲۰ دقیقه بر ناحیهی کیست پیلونیدال قرار داد و سپس آن را با آب ولرم شست. در روشی دیگر میتوان برگ چریش را در آب تا زمانی که مقدار آب به نیم کاهش یابد، جوشاند و پس از سرد شدن از آن برای شستوشوی کیست مویی استفاده کرد.
البته علاوه بر این معجونهای خانگی، اقدامات خانگی دیگری نیز برای کنترل و کاهش علائم کیست مویی توصیه میشود که فقط جنبهی حمایتی داشته و در کنار درمان اصلی آن یعنی جراحی بسیار مؤثر خواهد بود. این اقدامات شامل:
خشک و تمیز نگه داشتن ناحیهی عفونی
محدود کردن نشستنهای بیش از حد طولانی
حفظ راه رفتن هر از گاهی در خانه و محیط کار
اجتناب از دست زدن به محل آسیب دیده
خوابیدن به شکم یا پهلو
پوشاندن کیست با یک پانسمان در محیط بیرون و باز گذاشتن آن برای قرار گرفتن در معرض هوا در خانه و هنگام استراحت.
مشکلات اساسی جراحی بزرگ سازی سینه (ایمپلنت سینه) اگر سینههایتان را با جراحی و قرار دادن ایمپلنتهای سیلیکونی یا سالین بزرگ کرده باشید، حساسیت نوک سینهها ممکن است کمتر یا بیشتر از حالت عادی باشد.هنگامی کهه زایمان میکنید و شیر داخل سینههایتان میآید، تورم سینهها بیش از اندازه و گاهی اغراقآمیز می شود. همچنین احتمال دارد دچار مشکل بیماری ورم سینه (mastitis)، همراه با درد و تب و لرز شدید شوید.
جهت درمان شقاق با طب سنتی در هر مرحله ای که باشید رعایت 10 فرمان زیر ضروری است: 1- قبل از اجابت مزاج و دفع مدفوع دهانه ی مقعد را با روغن برگ مورد چرب کنید.این امر سبب میشود که هنگامی که برای شستشو دست به دهانه ی مقعد میکشید زخم مقعدد دچار کشش و پارگی مجدد نشود. 2-بعد از اجابت مزاج دهانه ی مقعد را با صابون مخصوص ضد عفونی یا صابون بچه خوب کفمال کرده و با اب گرم بشویید و سپس با دستمال توالت خشک کنید. 3-دقت کنید که خشک کردن دهانه ی مقعد از رطوبت در روند درمان خیلی مهم است.
:: بازدید از این مطلب : 408
|
امتیاز مطلب : 7
|
تعداد امتیازدهندگان : 2
|
مجموع امتیاز : 2
تاریخ انتشار : یک شنبه 31 ارديبهشت 1396 |
نظرات ()
بواسیر(هموروئید)، بیماری دردناکی است که باعث التهاب و بزرگ شدن رگ های اطراف مقعد می شود. درمان های طبیعی برای بواسیر وجود دارد.
هاماملیس: از برگ ها، پوست درخت و ساقه های این گیاه برای تهیه دارو استفاده می شود. آب تقطیر شده این گیاه برای درمان بواسیر مفید است. برای استفاده،پنبه را به آب این گیاه آغشته کنید و به قسمت موثر بمالید.
سرکه سیب: این سرکه علاوه بر خاصیت انقباض، خاصیت ضد باکتریایی نیز دارد و استفاده از آن، به طور موقت درد و خارش مربوط به بواسیر را رفع می کند. روزی ۲ یا ۳ بار با پنبه آغشته به سرکه قسمت موثر را مرطوب کنید.
:: بازدید از این مطلب : 434
|
امتیاز مطلب : 1
|
تعداد امتیازدهندگان : 1
|
مجموع امتیاز : 1
تاریخ انتشار : یک شنبه 31 ارديبهشت 1396 |
نظرات ()
شقاق نام عربی و فیشر نام انگلیسی آن و ترک یا چاک خوردگی نام فارسی آن میباشد. شقاق در واقع همان زخم شدن لبه داخلی مقعد می باشد. شقاق مقعد (Anal fissure), وضعیتی بسیار دردناک بوده که حاصل زخم سطحی یا پارگی در ناحیه پوشش سلولی مقعد است. شقاق به صورت یک خط طولی است که در نیمه تحتانی کانال مقعد در ناحیه زیر خط دندانهای (dentate line) ایجاد میشود و چون این ناحیه گیرندههای حسی بسیار زیادی دارد، یک وضعیت فوقالعاده دردناک ایجاد میکند. تعریف شقاق مقعد، فیشر مقعدی (آنال)پارگی و خراشیدگی و ترک abrasion و زخم در مخرج را شقاق یا فیشر آنال گویند. این پارگی سبب اسپاسم (انقباض) اسفنگتر داخلیی مخرج می شود و این یکی خود سبب درد و افزایش عمق پارگی بر اثر کاهش خونرسانی به مخرج شده و زخم شدید می شود
:: بازدید از این مطلب : 493
|
امتیاز مطلب : 1
|
تعداد امتیازدهندگان : 1
|
مجموع امتیاز : 1
تاریخ انتشار : یک شنبه 31 ارديبهشت 1396 |
نظرات ()
در صورت عدم درمان هموروئید درد خارش و سوزش و حساسیت ممکن است همیشه باقی بماند زیرا این نقطه از مقعد همیشه در معرض فشار قرار دارد و در هنگام دفعع وریدهای مقعد تحت فشار قرار می گیرند. عوامل مختلفی ممکن است علائم هموروئید را پنهان کند. همورئید داخلی و خارجی درجه اول حدود یک هفته زمان می برد تا درمان شود اما همورئید داخلی بزرگ درجه ۳ و ۴ ممکن است چند ماه طول بکشد تا با روش درمان دارویی بهبود یابد. برای درمان این بیماری سریعترین و قطعی ترین روش را انتخاب کنید و درمان را به تعویق نیاندازید زیرا با مزمن شدن بیماری هم هزینه بیشتری برای درمان پرداخت می کنید و هم به دلیل خونریزی های متعدد دچار کم خونی و بیماری های دیگر می شوید
فیشر مقعدی فیشر یا شقاق مقعد همان زخم یا پارگی خطی لبه مقعد میباشد که باعث ایجاد زخم خطی دردناک در حاشیه مقعد میشود. این زخم موجب انقباض عضله داخلی مقعد و درر نتیجه ایجاد درد شدید و نهایتاً احساس تنگی هنگام دفع میشود. چرخه ایجاد زخم، احساس درد، اسپاسم و ابتلا به یبوست ادامه یافته و باعث مزمن شدن زخم خواهد شد. زخم به سمت بیرون مقعد گسترش یافته و تشکیل زائده پوستی به نامSentinel Pile را میدهد و چنانچه به سمت داخل کانال مقعدی گسترش یابد یک زائده مخاطی داخلی به نام پاپی هیپرتروفیه را تشکیل میدهد که معمولاً با هموروئید اشتباه میشود.
یک جراحی بسیار ساده می باشد که از صدها سال قبل هم انجام می شد که شامل شل کردن همان عضله ای که اسپاسم کرده و برداشتن زخم. که این کار هم با چاقو قابل انجام می باشد و اخیراً در چند سال اخیر با لیزر و بی حسی موضعی که فوق العاده کار راحتی می باشد و بدون بستری و بیهوشی در کلینیک قابل انجام است. دقیقاً زیر ناحیه ای که زخم می باشد تزریق لیدوکائین انجام می شود و بعد از این که مریض کاملاً بی حس شد به وسیله لیزر یا چاقو زخم برداشته می شود و آن عضله ای اسفنکر داخل مقعد بین 10 تا 20% شل می شود با این کار بیمار از فردای جراحی به راحتی می تواند دستشویی کرده و ظرف چند هفته آرام آرام زخمش خوب شود